Dit is de eerste, enige en laatste blog van 2025. Als lezer van mijn nieuwsbrief/blog ben je er karig van afgekomen afgelopen jaar. Mijn excuses maar het kwam er gewoon niet van. Terugkijkend zijn er twee hoofdredenen: privé- en werkgerelateerd.
Privé was er begin 2025 veel zorg voor mijn schoonvader. Hij overleed in maart op de hoge leeftijd van 98 jaar. Na een periode van intensieve betrokkenheid hebben we op een mooie manier afscheid van hem genomen. Samen met zijn kleinkinderen herinneren we hem op vele manieren en momenten.
Ruimte
Toeval of niet, maar in die zelfde periode kwam er steeds meer werk op mijn pad. Alsof het overlijden van mijn schoonvader ruimte maakte voor een andere invulling van mijn tijd. Vooral via Instatera kreeg ik ineens veel meer cliënten met burn-out en stress om te begeleiden, en in mijn eigen praktijk zag ik ook steeds meer cliënten over allerlei onderwerpen maar vooral over verlies en rouw. Overigens is er vaak sprake van een combinatie. Bij mensen die rouwen is de zorg er ook op gericht dat zij geen burn-out krijgen, en bij mensen met een burn-out speelt vaak iets van verlies: van geliefde personen, van (eigen) gezondheid of die van anderen, van werk, van wat was en niet meer is.
Verstand versus gevoel
Mijn eigen vader vierde in september zijn 93e verjaardag: een mijlpaal waar hij zich aan optrok. In de weken erna brandde zijn kaarsje echter steeds zwakker en op 28 oktober overleed hij. In eerste instantie reageerde ik hier redelijk nuchter op. Ik wist dat dit ging komen, hij was oud en het leven moe en ik heb heel lang van hem kunnen genieten. Allemaal mooie gedachten maar het gevoel gaat zijn eigen weg. In de weken erna merkte ik het gevoel in mijn lijf. Tsja, ondanks mijn kennis van verlies en rouw, ontkom ik natuurlijk ook niet aan de praktijkervaring. En dat is maar goed ook. Zo besefte ik het ook weer zelf aan den lijve dat rouwen hard werken is en energie kost.
Kort daarna las ik in de krant een uitspraak van Noraly Beyer (de voormalige nieuwslezeres van het NOS-journaal). Zij vertelde ongeveer een maand na het overlijden van haar partner, Joost Prinsen, het volgende: “Ik wist natuurlijk dat hij zou overlijden, maar wat er in mijn hoofd zit: begrip en het weten van, is iets anders dan wat er in mijn lijf broeit.” Daarmee verwoordt zij exact wat ik zelf na het overlijden van mijn vader ervaarde.
Voelen / weten
Op 27 november keek ik naar een uitzending van het programma Onvergetelijke liedjes. Een basistekst van Roel van Velzen met de titel Voelen / Weten was bij hem op de plank blijven liggen en dit liedje ging naar Miss Montreal. Ze maakte er haar eigen versie van, waarbij ze tijdens de uitzending heel mooi vertelde wat het ontvangen van dit nummer met haar had gedaan. Zij vertolkt voor deze heel andere situatie haar gedachten over voelen en weten, maar het raakte me intens. Hierbij de link naar het nummer op YouTube: Voelen / weten van Miss Montreal
Goede zelfzorg
Door deze privégebeurtenissen in combinatie met veel cliënten én een behoefte aan vrije tijd en ontspanning, kwam het er dus niet van om blogs te schrijven. Waar ik tegen mijn cliënten regelmatig vertel dat ze goed voor zichzelf moeten zorgen, is het goed om dat ook op mezelf toe te passen. En vanzelf ontstaat er dan weer meer ruimte. Ruimte om met anderen af te spreken, om leuke dingen te doen, en om blogs te schrijven. Ik denk niet dat dit de allerlaatste blog ooit wordt en ga er vanuit dat er volgend jaar weer meer zullen verschijnen.
Op naar een volgend jaar
Tot slot: ik weet dat een aantal van mijn lezers zo zijn eigen zorgen en verdriet heeft, terwijl anderen (weer meer) genieten van het leven. Hoe het ook met je is, weet dat iedereen mij dierbaar is en wees lief voor jezelf in mindere en in goede tijden. Van mij een welgemeende groet en mijn beste wensen voor de komende dagen en voor het nieuwe jaar!
Zoutelande, 23 december 2025
